Tasodifiy hikoya: sekretar
Meni ismim Javlon yoshim 22 da kolledjni bitirib maktabga bugalter bolib ishga kirdim ,direktorni ...davomi

Bo'lmasa… Mening quloqimga uning gaplari kirmasdi. Nahotki… Naxotki o'z otam… Bo'lishi mumkinmas! Otam bunday qabihlikka bormaydilar! Eh, otajon… Bu nima qilganingiz otajon?! Belimga kelib tekkan qo'ldan xuddi, ilon tegganday seskanib ketdim. O'rtadagi baqaloq sekingina yuzimni siladi. - Chakkimas… Men uning yuziga tarsaki tortib yubordim. Bu unga zarracha ham ta'sir qilmadi. Aksincha, semiz tanasini silkitib kuldi. - Yovvoyi mushug-ey! - dedi suq bilan tikilib. -Endi qarshiliklar foydasiz! Baribir hech qayoqqa ketolmaysan! Men qochmoqchi bo'lib eshik tomonga bordim. U esa jon holatda baqirdi: - Polvon!!! Eshikdan gavdasidan ot hurkadigan bir barzangi shitob bilan kirib keldi. - Olib bor! - buyurdi baqaloq. Polvon deganlari shunchalik baquvvat ediki, ming urinib, siltanib ham uning chayir qo'llari iskanjasidan chiqa olmadim. Baqirdim, yiqladim, yolvordim, lekin bu unga zarracha ta'sir qilmas, meni huddi o'z vazifasini bajarayotgan hissiz robotdek allaqayerga sudrab ketardi. Yo'lak chetidagi kichikroq eshikka yetganda Polvon ham meni ichkariga itarib yubordi. Xira chiroq yoritib turgan xonadagi katta kravatni ko'rib maqsadlariga tushundim. Eshikni mushtlab, bor ovozda najot so'rab baqira boshladim. Yöq… Oh-u nolamni shu to'rt devor-u, Yolqizgina Alloh eshitdi. Shu vaqt boyagi uch baqaloq xonaga birin ketin kirib kelishdi. Meni… Eslashni xohlamayman!!! 04.03.2005 Meni bu yerga bir cho'pon ota topib olib kelibdilar. Yaramas qimorbozlar, "ish"lari bitgach, meni gadoytopmas bir dalaga oborib tashlashibdi. Besh kun deganda bazo'r o'zimga kelibman. Bechora chöpon ota… Meni dalaning chetidan abgor ahvolda topib olib, chodirga olib kelibdi. Tun-u kun atrofimda parvona bo'libdi. Ammo, menga qolsa o'sha yerda, o'sha ifloslarning qo'lida o'lib ketganim yaxshi edi… - Ha, o'lganim yaxshi edi!!! Ming la'nat bu dunyoga! Yer yutsin hammangni! Jazavaga tushib baqira boshladim. Cho'pon ota shoshib kirib kelib, meni boshimni silab ovuta boshladi. - Yig'lama, qizim, Allohga shukr qil, omon qolding! - Bundan ko'ra o'lganim yaxshi edi ota! - Astag'firulloh de bolam, zolimlarga ham boqqan balo bor! Mana ko'rasan, qali hammasi yaxshi bo'ladi. Meni aytdi dersan, bolam! - Axir nega bunday bo'ldi, nega! Gunohim nima mening… Men sira o'zimni bosolmasdim, o'ksib o'ksib yig'lardim. Yo Alloh, mendanda baxtsizroq inson bormi o'zi? O'z otam , o'n sakkiz yil bag'rida o'stirgan qizini bir buyum singari qimorga tikib yuborsa-ya! Nafratlanaman! Bunday otam yo'q mening! Eh, Shavkat!!! Birgina sen tushunarding meni… Eng baxtli kunlarim, eng shirin xotiralarim, bari sen bilan bog'liq… Bilaman, hozir meni izlayotgandirsan, sog'inib kutayotgandirsan?! Izlama, qo'y! Sen bilgan oqsoq qiz yo'q endi! Men senga munosib emasman! Onajon, munisgina onajonim-a… Men endi uyga qaytmayman, onajon… Mendan rozi bo'ling, oqsoq qizingizdan rozi bo'ling, onajon... 09.03.2005 Bu yerda tabiat shunday go'zalki… Hammayoq yam-yashil! Bahorning ilk kunlari… Cho'pon ota juda yaxshi inson ekan. Meni dalalarga olib chiqadi, har-xil gaplar aytib meni kuldirishga, o'tgan kunlarni unuttirishga harakat qiladi. Kecha gap orasida o'zining hayotidan ham gapirib qoldi. Bolaligidayoq juda qiyinchilikda ulg'aygan odam ekan. Bolalaik yillari urush davriga to'g'ri kelgan ekan. Otasini taqvodor inson bo'lgani uchun allaqayoqqa quloq qilib yuborishibdi. Onasini esa… Ko'z o'ngida bir guruh formadagi odamlar nomusini poymol qilishgan ekan. Bu sharmandalikka chiday olmagan onasi, joniga qasd qilibdi. Bechora cho'pon… hayot uni sabrli bo'lishga, ertangi yorug' kunlardan umid qilib yashashga o'rgatibdi. Xo'sh, menichi? Faqat tahqirlarga, xo'rlashlarga, aldovlarga ko'nikib yashashga o'rgatdimi? 15.03.2005 Bugun ko'k yuzini huddi ko'nglim kabi qop-qora bulutlar qoplab oldi. Har zamonda esa huddi yer yuzidagilarni mazah qilganday qora bulutlar ortidan quyosh mo'ralab, xiragana nur sochib qo'yadi… Men cho'pon ota tutgan yo'ldan yurishga qaror qildim. Ya'ni kechagi kunni unutib, ertangi kundan nimadir kutib yashamoqchiman. Nimadir… Lekin nima? Yaxshiyam shu inson bor ekan… 15.03.2005 Tavba… qiziq ish bo'ldi-ku?! Hali ham o'zimga kelolmayapman. hozir bo'lgan ishni qanday tushunish kerak? Cho'pon ota qishloqqa tushganida qizining kiyimlaridan olib kelgandi. Egnimni almashtirib olish uchun chodirga kirdim. Yechinib bo'lgan edim hamki, parda qimirlab, ichkariga ingichka nur tushdi. Sekingina qarasam… Cho'pon!!! Mening o'girilganimni ko'rib g'oyib bo'ldi. qo'rrqanimdan baqirib yuboray dedim. Nahotki?! Nahotki u ham menga egri ko'z bilan… Yöq, bo'lishi mumkin emas! Ahir u… Ey, Xudo, nahot u ham menga tahqirlangan, bechora qiz deb emas, nomussiz, behayo ayol sifatida qarayotgan bo'lsa?! Bu qanday ko'rgulik?! Nega ishonganlarim, otam deganlarim doimo dushman bo'lib chiqadi?! Biri qimorga tikib yuborsa, biri fohishaga qaragandek qarasa… Ayt, mening sodiq kundaligim, kim meni inson sifatida, go'dak sifatida tan oladi, kim?! Nazarimda… Men endi bu yerda ortiqchaga o'xshayman… Ketaman! Mayli, nima bo'lsa peshonamdan, ammo bu qarib quyulmagan ikkiyuzlamachidan uzoqroq ketsam bas. Kechqurun, u uxlagandan so'ng yo'lga tushaman. Allohim, o'zing y'ol ko'rsat... 16.04.2005 Chol uxlagani yotgandan söng sekingina chodirdan chiqib ketdim. Kechasi b-n ne bir azoblarda, oyoq-qölim tirnala- tirnala yurib tongga yaqin, allaqanday katta yöl qarshisidan chiqdim. Hozir yöl chetidagi eski bir bekatda ötiribman. Bu qanday joy, endi qaerga boraman, bilmayman… Uzoqdan bir mashinaning qorasi körina boshladi. Örnimdan turib qöl kötarishga chog'landim-u öylanib qoldim. Buyam ösha, qoramtir Neksiyaga öxshab… Asta orqamga burilgandim hamki, mashina töxtab, signal berdi. Yoshi 50 lardan oshgan, sochlari oppoq bir kishi mashina oynasidan boshini chiqazdi. - Ötiring, singlim, bu yerdan mashina kam ötadi! Oyog'im tortib-tortmay mashinaga chiqdim. Ötirdim-u, qörquv bosaverdi. Hozir, shunday ögiriladi-yu, qölansa isli lattani og'zimga bosadi… - Saharlab qaerga otlandingiz, singlim? Boshimdagi bir-biridan qörqinchli fikrlardan bexabar haydovchi tepadagi oynakdan muloyim köz tashladi. Yuragimdagi qo'rquv birmuncha tarqagandek böldiÖtgan kunlarim, menda odamlarga nisbatan bölgan ishonchni butkul söndirganday edi. - Shaharga, amaki… - Ha-a… Yölimiz bir ekan! Nega xafasiz singlim? Közlariz qizaribdi? - Özim… - Xafa bölmang, hali hammasi yaxshi böladi! Amakining tasallisidan ko'nglim buzilib ketdi… Tungi azoblardan charchagan ekanman közim ilinibdi. - Singlim, shaharga keldik! Haydovchi amakining ovozidan chöchib uyg'ondim. - Amaki, uzr, yonimda pulim… - E-e, singlim, nimalar deyapsiz? Savob ham kerak! Yaxshi boring, sog' bo'ling! Mashinadan tushdim-u, yuragim hapriqib ketdi. Tanish yo'llar, avtobuslar… Odamlarning yuzida, közida kulgu… Qaerga borishimni bilmay bir zum ikkilanib qoldim. Avtobus! Ösha avtobus! Shavkatni ilk marta uchratgandim unda! Oqsoqlanib borib, avtobusga chiqib oldim. Tanish o'rindiq tomon yurar ekanman, qulog'imga tanish ovoz ham eshitilganday böldi… Tanish ovoz… Zulmatga chulg'angan