Tasodifiy hikoya: Zarina bilan
Salom! Ismim abbos meni zarina degan qo'wnim bor. Men 95-yilman u ham 95-yil. 26-May abetda soat 1l...davomi

esa xotirjam biletni uzatdi. Zilola hayron qarab qoldi.
- Mana joyida ekanku hammasi, nimaga jazolayman? - biletni tekshirib provodnik ayol. - Manzilinglarga yaxshi yetib olinglar, - biletni qaytarib chiqib ketdi.
Zilola darrov Rustamga xömrayib qaradi:
- Aldoqchi biletingiz bor ekanku. Nimaga meni aldadingiz?
- Siz yana notög'ri tushunyapsiz, - özini oqlamoqchi böldi Rustam.
- Siz aktermas...aferistakansiz, - xömrayib yuzini chetga burib oldi Zilola.
Rustam boyagi amaki bilan bölgan suhbatni aytib berdi.
Qiziqib eshitgan Zilola:
- Nimaga shuni darrov aytmadingiz?, - dedi.
Rustam:
- Meni kechiring, -deb uzr söradi.
Poyezd tinmay yölida davom etardi. Qahramonlarimiz esa judayam qizg'in suhbatlashishardi. Yigit öqishida bölgan qiziq voqealarni rolga kirishib gapirib berar, qiz esa undan közini uzmay eshitardi. Közlar töqnashib qolganda esa u uyalgancha yerga qarardi. Rustam borgan sari Zilolaga bog'lanib borayotgandi. Qiz ham yigitga nisbatan bee'tibor emasdi. Oradan qanchadir vaqt ötib poyezd bir siltanib töxtaydi. Rustam va Zilola bir-biriga hayron qarashdi. Tashqarida biroz g'ala-g'ovur eshitiladi. Shu on kupe eshigi ochilib, unga Jabbor og'a tirmashadi. Uning orqasidan kimdir tortyapti.
- Haaaa, biletsiz bemalol ketaman deb öylaganmiding?, - tortayotgan boyagi baquvvat provodnik ayol edi. - Ogohlantirmaganmidim mening vagonimda quyonlar bölmaydi deb. Stop-kranni bekorga tortdimmi? Qani yur...
- Yordam beringlar, - deya oldi xolos Jabbor og'a. Provodnik ayol uni vagondan tashqariga sudrardi.
- Ular meni deb shu köyga tushdilar. Borib vaziyatni tushuntiray, - dedi Rustam.
- Xop. Faqat ehtiyot böling, - xavotir oldi Zilola.
Rustam chiqib ketdi. Tashqarida yana g'ala-g'ovur eshitildi. Birozdan söng provodnik ayol ikki kaftini bir-biriga ishqalab qaytib kupega kirdi. Kupening ichiga qarab:
- Ana biletsizlarning jazosi shu, - qilgan ishidan mamnun. - Bu yerda quyonlar yöqmi? - qizga qaradi. - Sizning biletingiz bormi? - qiz shoshib biletini chiqardi. - Ha aytgancha bu yerdagi yigit sizning tanishingizmidi? - qiz qörqib bosh silkitadi. - Uniyam biletsizning yonini olgani uchun tushirib yubordim, - poyezd bir silkinib yurishni boshlaydi. - Ana endi bemalol ketamiz, - shunday deb chiqib ketadi.
Tashqaridan Rustamning Zilola deb chaqirgani eshitildi. Zilola shoshib oynadan qaradi. Poyezd esa tezlashdi. Rustam baqirganicha poyezdning orqasidan yugurardi:
- Zilola men albatta sizni topaman. Meni kuting. Albatta topaman, - Rustamning ovozi, ham özi tobora uzoqlashardi. U yugurayotganda telefon raqami baqirib aytdi. Lekin shovqin tufayli faqat boshidagi 3ta raqamini eshitdi Zilola. Rustam közdan g'oyib bölguncha oynadan qarab turardi Zilola.
Rustam esa poyezdning orqasidan yugurgancha qolib ketdi. Poyezd özi bilan uning yuragida ochilayotgan ishq g'unchasini qöshib olib ketdi. U bunday bölishini hayoliga ham keltirmagandi.
Oradan 2 oy ötdi. U shu 2oy davomida har kuni vokzalga kelar, Zilolani qidirardi. Bu orada öqish mavsumi boshlandi. U hatto öqishiga ham qiziqishi söndi., bormay qöydi. U hatto birnecha bor poyezdda Samarqandga borib keldi. Poyezdda Zilolani uchratishi umida edi. Ammo Zilolani topa olmasdi. Bir kuni doyimgidek vokzalda uni kutib ötirgandi oldidan Jabbor og'a chiqib qoldi.
- Iye Rustamjon qalaysan? Ishlaring yaxshimi? - quchoqlashib körishishdi.
- Rahmat yaxshi. Özingiz qanaqasiz? Yana komandirovkami? - söradi Rustam.
- Ha. Bu safar ikkita bilet oldim, - biletlarni körsatdi Jabbor og'a. - Har ehtimolga qarshi, - kuldi. - Sen nima qilyapsan bu yerda? - söradi-yu, Rustamning bosh egganini körib tushunadi. - Hmmm haliyam u qizni topmadingmi? Meni kechir ukam. Hammasi meni deb böldi. Öshanda...
- Nimaga uzr söraysiz? - uning gapini böldi Rustam. - Aslida men uzr sörashim kerak sizdan. Öshanda biletingizni menga berib yubormaganingizda shu ahvolga tushmasdingiz-ku.
Jabbor og'a yana quvnoq holatiga kirib:
- E siqilma ukam. Mana meni aytdi dersan. Sevganingni shu bugun uchratasan. Mana körasan, yuragim sezib turipti.
Shu payt Rustamning telefoni jiringladi.
Rustam telefoniga qarab:
- Jabbor og'a uzr dadam telefon qilyaptilar, - Jabbor og'a bosh irg'idi. Rustam chetroqqa ötib:
- Alo assalomu alaykum dada.
Göshakning narigi tarafidan Rustamning dadasini ovozi chiqdi:
- Volekum assalom ög'lim. Ög'lim haliyam vokzaldamisan? Qachon uyga qaytasan?
- Dada men u qizni topishim kerak. Topmaguncha qaytolmayman, - dedi Rustam. Jabbor og'a uni chetdan kuzatib turardi.
Dadasi: - Bolam shuncha boshqa qizlar borku. Uni ismidan boshqa hechnarsani bilmaysan. Uni topishingga umid yöq. Qaytaqol bolam.
- Dada men uni sevib qolganman. Uni topaman deb söz berganman, - kuyib-pishib gapirdi Rustam.
- Nega tushunmaysan? - dadasi qattiqroq gapirdi. - U qiz tush, sarobday ötib ketdi. Uyga tez qayt. Öqishingni öyla. Axir nima niyatlarda kirgansan öqishga?
Rustam jahl bilan gapirishni boshladi:
- Qaytmayman, dada, qaytmayman. Uni topmaguncha qaytmayman... - gapirayotganda kimdir uning qölidan telefonni tortib oldi.
Otalar bilan bunaqa gaplashilmaydi, - dedi telefonni tortib olgan odam. Rustam qarab köziga ishonmadi. Ha bu Zilola edi. 6oy davomida qidirgan insoni. Tunlarini bedor ötishiga sababchi bölgan ösha qiz.
- Qayerdan örgangansiz bunaqa muomalani? - 2oy avval özi aytgan gapini qaytardi qiz. Rustam gapirolmay qoldi. Qiz qulog'iga telefonni tutdi:
- Assalomu alaykum, amaki. Xavotir olmang, ög'lingiz uyga qaytyapti. Hademay körishasizlar.
Rustamning dadasi biroz tutilib:
- Volekum assalom bolam. Siz...kim bölasiz?
- Men... - Zilola Rustamga bir qarab oldi. - Men vokzal xodimiman. Vokzalda shovqin kötarish mumkin emas. Shunga ög'lingizga biroz dakki beraman. Aybga buyurmaysiz.
Dadasi:
- Ög'lim uchun uzr sörayman. Rahmat qizim, - xijolat bölib uzr söradi.
Zilola Rustamga telefonni uzatib:
- Va'dangizni bajarmaysizmi?
Rustam qizdan közini uzmay, telefonni qulog'iga tutadi:
- Dada qöpol gapirganim uchun meni kechiring. Men hozir uyga qaytaman.
- Kutaman ög'lim, - dadasi telefonni qöydi.
- Men sizni köp qidirdim, - nafasi tiqilib, shoshib gapirdi Rustam. - Nihoyat topdim, - Zilola uyalib boshini egdi. - Endi hech qachon qöyib yubormayman.
Zilola boshini kötarib, xursand tarzda gapirdi:
- Men öqishga kirdim. Onam meni tushunib, öqishimga ruxsat berdilar.
Ular yonma-yon baxtiyor gaplashib ketishardi.
Jabbor og'a ularning orqasidan kuzatib qoldi.
- Vanihoyat ular öz baxtlarini topishdi, - uning orqasidan qanot chiqib osmonga parvoz etdi. Ha u inson qiyofasida tushgan sevgi farishtasi. Ularni ilk bor uchrashtirib, yuragiga ishq ötini joylagan, ularning muhabbatini hijron ötida sinab, söng yana visolga yetishtirgan sevgi farishtasi!!!