Tasodifiy hikoya: Instruktor... 2-qism...
Endi uni sonlariga bemalol qarardim. Chunki endi u meni qayerga qarayotganimni bilolmas edi. Uning o...davomi

Qobil va Hobil (Turnir uchun)

Добавил:	Smile (09.05.2016 / 18:21)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	11564
Комментарии:	Комментарии закрыты

Qobil va Hobil.

Har doimgidek budilnikning yoqimsiz jing’ir-jing’iridan erinibgina ko’zini ochgan Halil o’rnida yotgancha bugungi kun tartibini tuza boshladi. “Tushgacha ishda amallab vaqtni o’tkazsam keyin Ozoda bilan…” entikkancha o’tgan safargi uchrashuvdagi voqealarni ko’z oldidan o’tkaza boshladi.
- Halilljon bolam, tur o’rningdan, - oyisining ovozi hammasiga nuqta qo’ydi. – Bugun xolangnikiga borishim kerak yodingdami? Tura qol, bo’lmasa kech qolaman.
- Xo’p oyi, hozir.
Ona bola nonushta qilishgach, Halil mashinasini yo’l uchun tayyorlay boshladi:
- Oyi, tezroq bo’la qolsangizchi! Do’konni ochishim kerak. Shu narsalarni kecha tayyorlab qo’ymaysizmi? – diqqi nafaslik bilan darvozaxonaning u boshidan bu boshiga borib kelayotgan o’g’il onasini chaqirdi.
- Mana bo’ldim.
Ona o’z manzilida tushib qolarkan:
- Bolam, kuning yaxshi o’tsin. Men o’zim uyga yetib olaman, sen bemalol ishlayver.
- Xo’p, xolamlarga salom aytib qo’ying.
Bozorda savdo zo’r bo’ldi, tushdan so’ng xaridorlar safi ham siyraklashib qoldi.
- Anvar ukam, kechgacha o’zing eplarsan. Meni ishlarim bor edi. – Halil uch yildan beri do’konida yordamchi bo’lib ishlaydigan yigitga nimalar qilishini tayinlay bohladi.
- Aka, siz bexavotir ishlarizga borvering. O’zim qoyillataman hammasini.
Har doimgi uchrashuv joylariga yetib kelgan Halil qizni ancha kutib qoldi.
- Ey qayoqlarda yuribsan? Ko’zlarim to’rt bo’ldiku seni kutib, - qizni ko’rishi bilan yuzi yorishib ketdi.
- Bir kuttiray dedimda sizni. – qiz ham nozlandi.
- Hali seni bir qiynay, dod devorganingni bilmay qolasan o’zing ham.
- Savil bir yigit ortimdan Rameo bo’lib yuruvdi, o’shani sovchilari kep qolishdi. Shunga ozroq uydan chiqolmay ushlanib qoldim.
- Qani nimaar bo’ldi?
- Oldin u yoqqa yetvolaylik kein aytaman…
Yelday uchgan mashina ikki “oshiq-mashuq”ni manziliga yetkazdi. Shosha-pisha kvartira eshigini ochishgach bir-birlariga yopishib ketishdi.
- Qani tezroq bo’l, asal.
- Mana hozir, immm… Buncha shoshqaloqsiz? – bo’salardan rohatlangancha ehtiros cho’qqisiga chiqa boshlagan qizni ko’zlari suzila boshladi.
Kiyimlar har tarafga uloqtirildi, erinmasdan bir birlarining har bir santimetr vujudini erkalab o’pichlar olishgancha yotoqxona divanida umbaloq oshishni boshlashdi. Yigitning chaqqon hamda ehtiyotkor harakatlari va qizning ham o’ta ehtirosli ovoz chiqarib bunga munosib javob berishidan ikkisining ham bu sohada tajribasi ancha katta ekanini bilish mmkin edi.
Yigitning tezlashganidan yaqin qolganini sezgan qiz ham qo’llari bilan yigitni o’ziga tortib unga yordam bera boshladi.
- Ohhhh, rosa zo’rsanda Ozosh. – chuqur oh tortib ijodga nuqta qo’ydi Halil.
- Siz ham chakkimassiz. – yigitning ko’kralarini silagancha yana ishva qildi Ozoda.
- Boya yo’lda bir narsa aytmoqchi eding.
- Ha sovchilarmi? Sizga avval ham aytgandimku sovchilar kelyapti deb, uydagilarni qarori qatiy: shuncha o’qiding yetadi bu yilning o’zida munosibroq joy chiqsa uzatamiz deyishyapti.
- Yaxshiku! – yigit mamnun jilmaydi – “bira yo’la bundan qutulaman” ko’nglidan o’tkazdi.
- NImasi yaxshi? Men nima qilaman?! Axir va’da bergandizku: o’zim to’g’irlayman deb.
- O’zim yordam beraman qo’rqma, bir tanish doktor bor.
- Shu mardligizga bormanda. – yana Halilning yuzlaridan siypalagancha surkala boshladi Ozoda.
- Mardlikka yarasha qani bizni bir hursand qilinchi.
- Mana hozirda jonim.
- O mana haqiqiy lazzat. Sendaqasini qayerdan toparkanmana? – qizning sochalirini silagancha tezroq harakatantira boshladi.
- Mmm. - qizning lablari va tili band bo’lgani uchun so’z bilan javob bera olmadi.
Qiz tezlashgandan tezlashdi, yigit esa kayfdan ixrab yotardi. Oxiri hammasi tugagach yuvinib bo’lib ikkisi yana mashinada ortga qayta boshlashdi.
- Anavi Rameong o’zi qanaqa ekan?
- Aytuvdimku ortimdan ilakishib yuradi deb. O’zi ancha yoqimtoy kelishgan bola, lekin g’irt “lox”, “botanik”. – hiringlab kuldi Ozoda. – Ertaga uchrashamiz, bugun kelgan sovchilar shuni kelishib ketishdi.
- Xa-xa-xa, agagr soddaroq bo’lsa o’shani etagidan mahkam tut. To’ydan keyin ham bemalol uchrashib yuramiz, qalay ma’qulmi?
- Albatta, jonim….

Kechki ovqat usida onasidan yana eski “ertak”ni kutgan Halilni butkul yangicha mazvu hayratga soldi ammo bu narsa yana o’sha masalaga borib taqalishini sezdi.
- Xolangni o’g’li Qobilning rosa omadi borda. Oy desa oydek kun desa kundek bir qiz topibdi. Xolang bilan borib keldik sovchilikka. Menga qiz taraf ham rozidek ko’rindi: “Mayli yoshlar uchrashib ko’rishsin, bir-biriga mos tushishsa bizni qarshiligimiz yo’q” deyishdi.
- Ha yaxshi bo’libdi. Nasib qilsa to’yda o’zim xizmat qilaman.
- Hada Qobiljondek yigitga qaysi qiz Yo’q deydi? Ham o’qimishli ham odobli, yaxshi ishi ham bor – bundan ortiq nima kerak yana?
- To’g’ri, - onasing gapini maqulladi.
- Sen ham mana 25 ga chiqding! Ukang qatori Qobil uylanyapti, sen yuribsan. Qachongacha sochim supurgi qo’lim kosov bo’lib xizmatingni qilaman, men ham kelin olib qo’lidan choy ichsam….
Yod bo’lib ketgan “Plastinka” yana “gramafon”dan yangray boshladi.

- Alo Ozoda, bugungi uchrashuv nima bo’ldi?
- Hozir keldim. Bo’ladi anqovgina yigit ekan: bir og’iz shirin so’zimga yettinchi osmonga uchib ketdi.
- Uydagilarga nima deding?
- Mayli dedim.
- ….
Kerakli odam bilan Ozodani tanishtirgach ishlari ko’paygandan ko’paygani va xolasining yakkayu yagona yoshlikdan ukasidek ko’rib kelgan o’g’li – Qobilning nikoh to’yi uchun xizmat sabab qiz bilan aloqani butkul uzib yubordi.

Mana nihoyat to’y kuni ham keldi. Shuncha vaqtdan beri to’y-to’y deb yurigan Halil endi kelinning ismini bilibdi – Ozodaxon. Bu nom kimnidir esiga solgandek bo’ldi-yu, kuyovjo’ra va tengdosh qarindoshlar bilan qilgan qittak-qittak kayfida xiralashgan xotirasini kovlab o’tirmadi.
- Kelin-kuyov kelyapti, hamma narsa tayyormi? – birdan ko’tarilgan shovqin-suron to’yxonani jonlantirib yubordi.
Hamma xursand, hamma shod.
- Kuyovni qara kuyovmisan kuyov!!!
- Ey kelinga qarasangchi, ketvorgan “narsa” ekanmi? – burchak burchakdan hingir hingir kulgi kela boshladi.
Kuyov va kelinning yaqinlari birma bir sahnaga chiqqancha tabriklar so’zlay boshlashdi.
- Endigi navbat kuyovimizning tug’ishgan akasidek birodari Halilbekka, qani marhamat! – o’rtakash Halilni ham davraga tortdi.
- Ukaginam Qobilbek kelinimiz Ozodaxon bilan… - ko’zlari qorday oppoq kelinlik yoping’ichi ostida o’ziga hayrat bilan tikilib turgan “oyday go’zal” deya ta’riflangan kelinga tushdiyu gapirayotgan gaplari ham yodidan chiqib qo’lidan mikrofonini tashlab yubordi.
Tap etgan tovushdan sal o’ziga kelgandek bo’ldi va gandiraklagancha to’yxonadan chiqib ketdi…


(Xato va kamchiliklar uchun uzr)