Tasodifiy hikoya: Оила
— Ойимни кўриб келмоқчиман. Соғиниб кетдим. — Соғинган бўлсанг бориб кўриб кел. Хоҳласанг, бир-икки кун туриб келсанг ҳам майли. Турмуш ўртоғининг гапларидан, бефарқ бўлиб айтган гапларидан Ҳуморанинг юрагини яна шубҳа-гумонлар кемира бошлади. Кўнгил осмонини қоп-қора булутлар қоплаб олди. Онасини соғингани ҳам ҳаёлидан фаромуш бўлди. “Севмайди! Аниқ севмайди. Бошқани... Ҳа, бошқани севган. Менда кўнгли йўқ. Бўлганида бунчалик бефарқ бўлиб гапирмасди. Бормисан, йўқмисан демайди-я, тавба! Ахир...davomi
— Ойимни кўриб келмоқчиман. Соғиниб кетдим. — Соғинган бўлсанг бориб кўриб кел. Хоҳласанг, бир-икки кун туриб келсанг ҳам майли. Турмуш ўртоғининг гапларидан, бефарқ бўлиб айтган гапларидан Ҳуморанинг юрагини яна шубҳа-гумонлар кемира бошлади. Кўнгил осмонини қоп-қора булутлар қоплаб олди. Онасини соғингани ҳам ҳаёлидан фаромуш бўлди. “Севмайди! Аниқ севмайди. Бошқани... Ҳа, бошқани севган. Менда кўнгли йўқ. Бўлганида бунчалик бефарқ бўлиб гапирмасди. Бормисан, йўқмисан демайди-я, тавба! Ахир...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l... (XVIII- QISM...)
| Добавил: | -MAJNUN- (14.03.2018 / 12:20) |
| Рейтинг: |  (2) |
| Прочтений: | 28649 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Biz tanlagan yo`l...
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - XIV -
XV - XVI -
XVII - Qismlar...
XVIII - Qism...
Do`ktir ogohlantirib: hotiningiz juda tasirchan ekan, tushkunlik tushib qolmasin, degan edi.
- Madina... - yoniga cho`kkalab o`tirib, muloylik bilan qo`lidan tutdim, - Bu yerda nega berkinib olding? Jonim tur, bu yerdan chiq!
U go`yo hech nimani his etmayotgandek! Hayolimga uyqusrab kirib oldimi, degan o`y keldi. Nigohlari juda hissiz, bir nuqtaga tikilib, lablari pichirlaydi, lekin uni chiqmaydi, so`zlariga tushunmayman. Shikafdan chiqarib, yotoqqo olib kirdim.
- Jonim o`zinga kel, qo`rqitma meni!
O`ziga keltirmoqchi edim, lekin meni eshitmayotganini, umuman his qilmayotgani sezdim. Yuragimni vahimali, qurquv bosdi. Asta quchoqlab, boshini ko`ksimga bosdim.
- Madina! - yuzlaridan silab, chakkasidan o`pdim, - Biror nima degin?
Ichimdan turib kelgan qaltiroq, vujudimni jumbushga keltirdi. Tomog`imga achchiq bir narsa tiqib qoldi.
``Nahotki qo`limdan hech narsa kelmasa?!``
O`zimni shunchalar, ojiz, notovon sezardim. Qani edi, yonimda oyim bo`lsalar! Har narsaga yechim topoaoladigan akam bo`lsa, to`g`ri yo`l ko`rsatar edilar.
``Eeeey rabbim, o`zing shifo ber! Yolvoraman, uni istiroblardan halos qil!``
Ozroq o`tirgach, o`ziga keldi shekili, ko`zlari jovdirab menga qarab qo`ydi. Shundayam bir og`iz so`z aytmay, g`ujanak bo`lib yotib oldi.
Nima qilarimni bilmay, boshqa xonaga chiqdim. O`ylab, o`ylab Barno opaga aytishga qaror qildim. Ohirgi paytlarda, o`zlari ham Madinani ahvolidan tashvishda, uyga tez-tez kelib ketayotgan edilar. Ularga qo`ng`iroq qildim.
- ``Bezovta qilmadimmi, opa?``
- ``Nima bo`ldi tinchlikmi?``
- ``Madinani ahvoli, yaxshimas! Nima qilarimni bilmayabman. Uymizga kelsangiz bo`lardi!``
- ``Hozir boraman!``
Yarim tun bo`lishiga qaramay, 20 minutga qolmay yetib keldilar.
- Qarang opa, hech nimani his qilmayabdi? - dedim, ulardan najot kutib.
- Vohima qilmang, yaxshi bo`ladi... - deya yoniga kirib ketdilar.
Ko`p, kutishga sabrim yetmay, yonlariga kirdim. Barno opa ham chiqib, yoniga yotib olibdilar. Kirganimdan so`ng istihola qilib o`tirib oldilar. Bir qo`llari bilan, Madinani yelkasini silar, ikkinchisi bilan qo`lin tutib olgan edilar.
- Uhlab qoldi! - deya pichirladilar.
- Opa... Uni ahvoli meni juda tashvishga solyabdi... - devonni chetiga o`tirdim, - O`tib ketadi deb o`ylagandim, aksincha kundan-kun yomonlashyabdi. Ayniqsa bugun, juda qo`rqitib yubordi... Shikafni ichiga berkinib olibdi... -dedim.
Barno opa diqqat bilan tingladi, so`ng biroz o`yga tolib qoldi.
- Avval ham shunday bo`lgandi, - hursinib qo`ydilar, - Oyisi olamdan o`tganda ham, bir necha kun telbaga o`shxab qolgandi...
- Keyin qanday tuzalgan? - shoshib so`radim, - Qanday davo topgansiz?
- O`z-o`zidan yaxshi bo`lib ketgandi!
- Nega endi bo`lmayabdi? Ruhshunosga ko`rsatdik, dorilarini vaqtida ichyabdi! Lekin nega foydasi bo`lmayabdi?
- Bilmadim, bilmadim... -deya, ojizgina bosh chayqadilar.
- O`ylashgayam qo`rqaman, bu ketishda esi og`ib qolmasaydi! Opa biror nima qilsak bo`lmaydimi?
- Erta bo`loversinchi, yaxshi ruhshunosga olib boramiz.
- Hop...
Madina avtohalokatga uchrgagan kundan buyon, ongimga bir o`y joylashib olgan, birzum ham tinchlik bermasdi. Boshimizga tushgan falokatlarni, olloh nima uchun bizga ravo ko`rdi? Qay gunohlarimiz uchun?
Javob bitta, oyimni orzu, umidlarini paymoq qilib, dillarini qattiq og`ritganman!
- Balkim, eskichasiga qaratarmiz? - dedilar, Barno opa, sekingina shivirlab.
- Bunisi hayolimga kelmabdi! - qatiyat bilan o`rnimdan turdim, - Iltimos opa, siz qarab turing... Men ikki soatlarda kelaman...
- Qayoqqa ketyabsiz?
- Oyimni olib kelaman! - dedim.
Oyim ko`pni ko`rganlar, bu masalada oyim yechim topa oladilar, ulardan iltimos qilaman, degan o`yda yo`lga taraddutlandim.
- Tong otsa borarsiz? - dedilar, bemahalda yo`lga chiqishimni istamay.
- Hozir bormasam, tongacha o`zim ham aqildan ozaman opa!
- Qishlog`izga ketadigan yo`l juda rasvo-ku? - havotirlandilar, - Qo`ying Murodjon, tong yorishsin ertaga boraqoling!
- Yo`q... - tezda ustimga kiydimu, eshik tomon yurdim, - Hovotir olmang...
Barno opa: ``Yo`ling, behatar bo`lsin!`` degancha duo qilib qoldilar. Istagim juda kuchli bo`lgani uchunmi, qishloqqa tez yetib keldi. Darvoza ichkaridan berkitilgan. Odatda ichkaridan qovun kattaligidagi toshni tanba qilib qo`yilardi. Biroz kuch bilan itarilsa eshik ochiladi.
Eshikni ochib ichkariga kirdim. Darvoza sal tiriqlagan edi, kichik yangan eshitibdi shekili ostonada paydo bo`ldi.
- Murodjon?
- Assalom alaykum! Ha men yanga! - ko`rsatkich barmog`imni labimga qo`ydim, - Akamga ndameng... Oyimni yonlariga keldim...
Oyimni eshiklarini asta chertdim, ichkaridan oyimni ovozlari eshitildi.
- Murodjon senmisan, o`g`lim?
- Ha... - ko`rmasdan menligimni bilganlar. Oyimni ichki sezgisidan lol qolib, tasirlandim, - Ha, menman...
- Eshik tagida turmasdan, ichkariga kir o`g`lim! - o`rindan yotgan ekanlar, o`rnilaridan turib, o`tirib oldilar, - Kelaqol bolam...
Asta somlashkib, oyimni yonlariga cho`kkalab o`tirdim.
- Menligimni qaydan bilib olasiz-a, oyi?
- Ko`nglim sezadi... - mehir bilan birmuddat termuldilar, - Nima bo`ldi, o`g`lim?
- Sizni ko`rgani keldim! - dabdurisdan aytolmadim, - Sizni sog`indim judayam...
- Bolajonim... - deya qo`llarini oldinga cho`zdilar, o`zlariga chorlab. - Kelaqol...
Yoshboladek oyimga talpindim. Mehribon qo`llari, yuzlarimga tekkani hamoni, ruhimda anchagina yengillik sezildi.
- Sizni sog`indim... - qo`llarini mahkam tutdim, - O`tinaman oyi, men bilan boring...
- Nima bo`ldi o`zi? G`am yelkangni bosib qo`yibdi-ku! - havotirli ko`zlarini tikdilar, - Madina tuzukmi?
- Farzandimiz... Yorug` dunyoni ko`rishga ulgurmadi... - dedim, alam
Avvalgi
I - II -
III - IV -
V - VI -
VII - VIII -
IX - X -
XI - XII -
XIII - XIV -
XV - XVI -
XVII - Qismlar...
XVIII - Qism...
Do`ktir ogohlantirib: hotiningiz juda tasirchan ekan, tushkunlik tushib qolmasin, degan edi.
- Madina... - yoniga cho`kkalab o`tirib, muloylik bilan qo`lidan tutdim, - Bu yerda nega berkinib olding? Jonim tur, bu yerdan chiq!
U go`yo hech nimani his etmayotgandek! Hayolimga uyqusrab kirib oldimi, degan o`y keldi. Nigohlari juda hissiz, bir nuqtaga tikilib, lablari pichirlaydi, lekin uni chiqmaydi, so`zlariga tushunmayman. Shikafdan chiqarib, yotoqqo olib kirdim.
- Jonim o`zinga kel, qo`rqitma meni!
O`ziga keltirmoqchi edim, lekin meni eshitmayotganini, umuman his qilmayotgani sezdim. Yuragimni vahimali, qurquv bosdi. Asta quchoqlab, boshini ko`ksimga bosdim.
- Madina! - yuzlaridan silab, chakkasidan o`pdim, - Biror nima degin?
Ichimdan turib kelgan qaltiroq, vujudimni jumbushga keltirdi. Tomog`imga achchiq bir narsa tiqib qoldi.
``Nahotki qo`limdan hech narsa kelmasa?!``
O`zimni shunchalar, ojiz, notovon sezardim. Qani edi, yonimda oyim bo`lsalar! Har narsaga yechim topoaoladigan akam bo`lsa, to`g`ri yo`l ko`rsatar edilar.
``Eeeey rabbim, o`zing shifo ber! Yolvoraman, uni istiroblardan halos qil!``
Ozroq o`tirgach, o`ziga keldi shekili, ko`zlari jovdirab menga qarab qo`ydi. Shundayam bir og`iz so`z aytmay, g`ujanak bo`lib yotib oldi.
Nima qilarimni bilmay, boshqa xonaga chiqdim. O`ylab, o`ylab Barno opaga aytishga qaror qildim. Ohirgi paytlarda, o`zlari ham Madinani ahvolidan tashvishda, uyga tez-tez kelib ketayotgan edilar. Ularga qo`ng`iroq qildim.
- ``Bezovta qilmadimmi, opa?``
- ``Nima bo`ldi tinchlikmi?``
- ``Madinani ahvoli, yaxshimas! Nima qilarimni bilmayabman. Uymizga kelsangiz bo`lardi!``
- ``Hozir boraman!``
Yarim tun bo`lishiga qaramay, 20 minutga qolmay yetib keldilar.
- Qarang opa, hech nimani his qilmayabdi? - dedim, ulardan najot kutib.
- Vohima qilmang, yaxshi bo`ladi... - deya yoniga kirib ketdilar.
Ko`p, kutishga sabrim yetmay, yonlariga kirdim. Barno opa ham chiqib, yoniga yotib olibdilar. Kirganimdan so`ng istihola qilib o`tirib oldilar. Bir qo`llari bilan, Madinani yelkasini silar, ikkinchisi bilan qo`lin tutib olgan edilar.
- Uhlab qoldi! - deya pichirladilar.
- Opa... Uni ahvoli meni juda tashvishga solyabdi... - devonni chetiga o`tirdim, - O`tib ketadi deb o`ylagandim, aksincha kundan-kun yomonlashyabdi. Ayniqsa bugun, juda qo`rqitib yubordi... Shikafni ichiga berkinib olibdi... -dedim.
Barno opa diqqat bilan tingladi, so`ng biroz o`yga tolib qoldi.
- Avval ham shunday bo`lgandi, - hursinib qo`ydilar, - Oyisi olamdan o`tganda ham, bir necha kun telbaga o`shxab qolgandi...
- Keyin qanday tuzalgan? - shoshib so`radim, - Qanday davo topgansiz?
- O`z-o`zidan yaxshi bo`lib ketgandi!
- Nega endi bo`lmayabdi? Ruhshunosga ko`rsatdik, dorilarini vaqtida ichyabdi! Lekin nega foydasi bo`lmayabdi?
- Bilmadim, bilmadim... -deya, ojizgina bosh chayqadilar.
- O`ylashgayam qo`rqaman, bu ketishda esi og`ib qolmasaydi! Opa biror nima qilsak bo`lmaydimi?
- Erta bo`loversinchi, yaxshi ruhshunosga olib boramiz.
- Hop...
Madina avtohalokatga uchrgagan kundan buyon, ongimga bir o`y joylashib olgan, birzum ham tinchlik bermasdi. Boshimizga tushgan falokatlarni, olloh nima uchun bizga ravo ko`rdi? Qay gunohlarimiz uchun?
Javob bitta, oyimni orzu, umidlarini paymoq qilib, dillarini qattiq og`ritganman!
- Balkim, eskichasiga qaratarmiz? - dedilar, Barno opa, sekingina shivirlab.
- Bunisi hayolimga kelmabdi! - qatiyat bilan o`rnimdan turdim, - Iltimos opa, siz qarab turing... Men ikki soatlarda kelaman...
- Qayoqqa ketyabsiz?
- Oyimni olib kelaman! - dedim.
Oyim ko`pni ko`rganlar, bu masalada oyim yechim topa oladilar, ulardan iltimos qilaman, degan o`yda yo`lga taraddutlandim.
- Tong otsa borarsiz? - dedilar, bemahalda yo`lga chiqishimni istamay.
- Hozir bormasam, tongacha o`zim ham aqildan ozaman opa!
- Qishlog`izga ketadigan yo`l juda rasvo-ku? - havotirlandilar, - Qo`ying Murodjon, tong yorishsin ertaga boraqoling!
- Yo`q... - tezda ustimga kiydimu, eshik tomon yurdim, - Hovotir olmang...
Barno opa: ``Yo`ling, behatar bo`lsin!`` degancha duo qilib qoldilar. Istagim juda kuchli bo`lgani uchunmi, qishloqqa tez yetib keldi. Darvoza ichkaridan berkitilgan. Odatda ichkaridan qovun kattaligidagi toshni tanba qilib qo`yilardi. Biroz kuch bilan itarilsa eshik ochiladi.
Eshikni ochib ichkariga kirdim. Darvoza sal tiriqlagan edi, kichik yangan eshitibdi shekili ostonada paydo bo`ldi.
- Murodjon?
- Assalom alaykum! Ha men yanga! - ko`rsatkich barmog`imni labimga qo`ydim, - Akamga ndameng... Oyimni yonlariga keldim...
Oyimni eshiklarini asta chertdim, ichkaridan oyimni ovozlari eshitildi.
- Murodjon senmisan, o`g`lim?
- Ha... - ko`rmasdan menligimni bilganlar. Oyimni ichki sezgisidan lol qolib, tasirlandim, - Ha, menman...
- Eshik tagida turmasdan, ichkariga kir o`g`lim! - o`rindan yotgan ekanlar, o`rnilaridan turib, o`tirib oldilar, - Kelaqol bolam...
Asta somlashkib, oyimni yonlariga cho`kkalab o`tirdim.
- Menligimni qaydan bilib olasiz-a, oyi?
- Ko`nglim sezadi... - mehir bilan birmuddat termuldilar, - Nima bo`ldi, o`g`lim?
- Sizni ko`rgani keldim! - dabdurisdan aytolmadim, - Sizni sog`indim judayam...
- Bolajonim... - deya qo`llarini oldinga cho`zdilar, o`zlariga chorlab. - Kelaqol...
Yoshboladek oyimga talpindim. Mehribon qo`llari, yuzlarimga tekkani hamoni, ruhimda anchagina yengillik sezildi.
- Sizni sog`indim... - qo`llarini mahkam tutdim, - O`tinaman oyi, men bilan boring...
- Nima bo`ldi o`zi? G`am yelkangni bosib qo`yibdi-ku! - havotirli ko`zlarini tikdilar, - Madina tuzukmi?
- Farzandimiz... Yorug` dunyoni ko`rishga ulgurmadi... - dedim, alam
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!