Tasodifiy hikoya: Attestasiya
3-qism Ruschadan tarjima Vaqtni qo’ldan boy bermay bluzkasini yuqori ochiq joyidan uning o’ng ...davomi

shu kabi xotiralarni xotirlab, yo'lida davom etdi. . .

* * * * *
Bu safargi uchrashuv jarlik yoqasida bo'lmadi. Yozgi ta'tilga chiqqan Kamron uydagi devorlarni oqlash bilan band edi. Bu vaqtda ularning hovlisiga Laylo yoshgina singlisi Shahlo bilan kirib qoldi.
-Assalomu alaykum! -deya salom berdi Laylo, darvozadan kirarkan.
Kamron ortga o'girilib, Layloga jilmayarkan, yana ishida davom etdi:
-Va alaykum assalamdaa, kel, ahvoling yaxshimi chaqaloq?
-E bore, o'zing chaqaloq!
Yoshgina Shahlo o'z akasidek bo'lib qolgan Kamronning yoniga chopqillab borib, quchoqlab oldi.
-Ha Shahlo, ikkinchi sinfga o'tdingmi?
-Yo'q, hali o'qish boshlanmadiku?
-Boshlanadida. Hali zerikib ham ketasan.
-Akajon, dadamchi, opamga telefon sovg'a qildi!
-Yo'g'e? Qanaqa ekan? -Kamron Layloga yuzlandi.
-Hech qanaqa. Ishlatmay olib qo'ydim.
-Nega?
-U telefonda kim bilan ham gaplashardim? Axir. . . Axir sen ishlatmaysanku?
-Tentakvoy, nima mendan boshqasi bilan gaplashmaysanmi?
-Yana kim bilan gaplashishim mumkin?
-Balki 3-kursni boshlagunimizcha men ham telefonli bo'larman?
-Voy rostdanmi? Zo'r bo'lardida!

* * * * *

Mahallalar bo'ylab ketayotgan Majnun yana Layli bilan o'tgan damlarni eslashda davom etardi. Ko'chadagi odamlarga e'tibor bermay bir maromda ketib borayotgan Majnun Layli bilan ko'p vaqtini o'tkazgan chinor tarafga ketayotgandi. Uzoqdan barglari sarg'ayib, to'kila boshlagan chinor ko'zga tashlandi. Huddi Layliga qarab turgandek, Majnunning yuragi allanechuk bo'lib ketdi. U yurishdan to'xtab, o'zidan 300 qadam uzoqlikdagi chinorga tikilib qoldi. . .

* * * * *

-Allo?
-Allo, Kamron?
-Dunyo go'zaliga salomlar! Hayrli kech!
-Rahmat o'zinga ham.
-Nima qilyapsan?
-Xonamdaman, darslarimni tugatayotgandim.
-Ha. . . Seni sog'indim. . .
-Im. . . Aldoqchi. . .
-Judayam judayam sog'indim Laylo!
-Ha bo'pti ishondim.
-Seni quchoqlab olgim kelyapti. . . Qaniydi yonimda bo'lsang. . .
-Bo'ldi qil, ahmoq.
-Nega? Lablaringdan o'pib. . .
-Kamron agar bas qilmasang telefonni o'chiraman!
-Ha bo'pti, mana to'xtadim. . .
-Jinnivoy. . .
-Laylo, o'qishlaring yaxshimi?
-Yaxshi rahmat. O'zingnikichi?
-Yaxshi, lekin biroz qiyinroqda.
-Agar qizlarga qarayvermay o'qishni o'ylasang qiyin bo'lmaydi.
-Gapingni qarayu, qanaqa qizlar, sendan boshqasini nima qilaman tentak?

* * * * *

Kamron qadam tashlashni boshlab, chinor tarafga yura boshladi. Qulog'ida Laylining shodon kulgisi jaranglay boshladi. U yurishda davom etarkan, Laylo aynan shu chinor ostida aytgan gaplarni eslay boshladi.
"Kamrooon! Keldim! Uxlayapsanmi?"
Kamron chinor soyasida uxlab qolganini esladi.
"Seni sog'inmay bo'ladimi, sog'indimda. . ."
Majnun ma'yus holda jilmayib qo'ydi. Chinor unga tobora yaqinlashardi. Bahorda ko'm-ko'k o'tloqqa aylanadigan yerlar chinorning sarg'aygan, qurigan barglari bilan to'la edi.
Majnun chinorga yaqinlashib, uning tanasini silab qo'ydi. Uni atrofida asta aylanarkan, barmoqlari o'yib yozilgan so'zlarni silay boshladi: Kamron, Laylo, Do'stlik, Sevgi, Hijron. . .

* * * * *

-Shu gap rostmi Laylo?
-Ha. 2 kundan keyin ko'chib ketamiz.
-Axir nega? Nega birdan?
-Dadamning bu shaxardagi vakolati tugadi, endi boshqa shaxarga yuborishyapti. Yoshligimizdan beri shu ahvol. Har 4 yilda boshqa viloyatga o'tamiz. . .
-Lekin menchi?
-Menga qolsa ketmasdim. . . Lekin qo'limdan kelmaydi Kamron, kelmaydi, -Layloning ko'zidan ko'zyoshlari dumalab tusha boshladi.
-Gaplashib turamiz a? -so'radi Kamron, Layloning ko'zlarini barmoqlari bilan artib qo'yarkan.
-Har kuni. . . -dedi Laylo va yuragi to'lib, Kamronni mahkam quchib oldi. -Seni sevaman, Kamron. . .
Kamron Layloning yelkalaridan qucharkan, uning ham ko'zlari yoshlanardi. Bu ularning ilk marta, ta'bir joiz bo'lsa so'nggi marta quchoqlashishlari edi. . . Laylo ilk marotaba sevaman deb aytgan kun edi. . .

* * * * *

Majnun asta yerga o'tirdi, chinorga suyangancha, uzoq uzoqlarga termuldi. . . Bugun uning hayotida katta dog' qolayotgan kun. Balkim eng yomon kundir. . . Uzoqlarga tikilgancha yuziga urilayotgan kuz shamolini his qilarkan, hayotini tamoman o'zgartirgan o'sha qo'ng'iroqni yodga oldi. . .
-Allo?
-Kamron. . .
-Laylo! Tinchmisan? Nega 3-4 kundan beri xabaring yo'q, tinchlikmi?
-Unchalikmas.
-Ovozing ham boshqacha. . . Nima bo'ldi?
-Kamron, haligi. . .
-Gapir!
-Shu 3-4 kun ichida. . . Meni unashtiruvim bo'ldi. . .
O'sha vaqtda Kamronni ko'z oldi qorong'ilashib ketgandi. . .
-Tushunmadim, nima deyapsan? Qanaqa unashtiruv? Kimga?
-Dadamning yaqin do'stini o'g'liga. . .
-Laylo. . !? Menchi?
-Meni kechir Kamron. . . Dadamning qaroriga qarshi bora olmadim. . .
-Axir. . .
-Oyim tushuntirishga urindilar, "qizimizni Kamronbekda ko'ngli bor" dedilar. Lekin dadam yoshligidayoq u do'sti bilan quda bo'lishga ahd qilishganini, bu qarorini hechnima o'zgartira olmasligini aytdilar. . .
-Axir seni sevamanku?
-Kelasi oyning ikkinchi kunida to'y. . . Kechir meni. . .
-Hali to'y bo'lmaptiku? Biror iloji bordir?
-Kechir Kamron, dadamning yuzlariga oyoq qo'ya olmayman. . .
-Menchi?
-Sen ham o'zing hohlagandek qizni uchratasan. . .
-Men seni sevaman! Faqat seni!
-Men ham seni sevaman. . . Lekin. . . Meni unut. . .
-Unutmayman! Unutolmayman ham!
-Meni qiynama Kamron. . . Meni unut. . .

Chinor ostida o'tirgan Majnunning qulog'ida "meni unut" degan so'zlar takrorlanaverardi. . . O'shanda ota-onasiga aytgandi. . . Lekin ularning aralashuvi ham hech qanday foyda bermadi.
Bugun. . . O'sha kun. . . Oyning ikkinchi kuni. . . Olis shaxarlarning biridagi uyda to'y tantanalari. . .
Majnun quyilib kelayotgan ko'zyoshlarini artarkan, cho'ntagidan pichoqchasini chiqarib, chinor po'stiga yangi so'zlarni o'yib yozib qo'ydi: Ayriliq. . .
U o'rnidan turdi. Jarlik og'ziga yaqin keldi. Juda ham yaqin. . . Cho'ntagida jiringlab qolgan telefon hayolini bo'ldi.
-Allo?
-Kamronbek bolam qayerdasan? Uydan chiqib ketibsanku? Bir og'iz aytib qo'ymabsan ham. . .
-Men. . . Ko'chadaman oyi. . . Hozir kiraman. . . Albatta kiraman. . .
Kamron shunday deya telefonni cho'ntagiga solarkan, yana yoshlanayotgan ko'zlarini artib, jarlik tubiga qaradi. Yuz metrcha pastlik. . . Kamron jarlik og'ziga yanada yaqin keldi va qo'rqmaslik uchun ko'zlarini mahkam yumib oldi. . .


Shuning bilan yana bir sevgi hikoyasi o'z yakuniga yetdi. Hikoyani o'z ta'biringizcha davom ettiring, hohlang Majnun jon bersin, hohlang boshqa qizga uylansin. Lekin mening bu hikoyam o'zgarmaydi. . .

Muallif: EroMaster