Tasodifiy hikoya: MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim... (11 - Yakuniy qism...)
So`ngi qism......davomi

xushomad qilishga o‘tgandi. Boshidayoq ichida «jon» deb turgan Hasanga bu moydek yoqib tushdi. U o‘zini bir muddat o‘ylangandek qilib ko‘rsatdi-da, rozi bo‘ldi.

– Korxonangiz hisobiga qo‘yilishi kerak bo‘lgan pul yoningizdami? – so‘radi u o‘zini bee’tibor tutgancha.

– Ha, albatta. Mana olib kelganman,–dedi haligi kishi quvonchini yashirmay jilmayar ekan.

– Unda durust. Siz pullarni menga tashlab ketavering. Hozir kech bo‘ldi. Ertaga ertalab kassa ochilgach, o‘zim kirim qilib qo‘yaman. Hisob haqidagi hujjatni esa ertaga tushdan so‘ng bank boshlig‘i o‘rinbosari Dilmurod Komilovichning qabulxonasidan olib ketasiz. Kelishdikmi?!

– Albatta ukajon, albatta, – kishi shunday degancha qo‘lidagi pullarni stol ustiga qo‘ydi va yana yon cho‘ntagina kavlab, yuz AQSh dollari qiymatidagi kupyurani Hasanga uzatdi.

– Bu nima qilganingiz, akaxon?! Hizmat uchun men bir tiyin ham olmayman. Ataganingiz bo‘lsa, ertaga hujjatni olib ketgani kelganingizda, Dilmurod Komilovichning shaxsan o‘zlariga topshirasiz.

– Xo‘p, xo‘p uka.

Kishi qo‘lini ko‘ksiga qo‘yib xonadan chiqib ketdi.

Xasanxon necha yillardan buyon o‘ylab yurgan maqsadiga yetgandi. U bir ozdan so‘ng sumkadagi pullarni oldi-da, tez-tez yurib xonadan chiqib ketdi. Uning kelib ketganini hatto eshik ostida turadigan qorovul ham payqamay qoldi.

* * *

Tomoshaning kattasi ertasi kuni yuz berdi. Hech narsadan xabari bo‘lmagan Xusan o‘zi bilan bevosita bog‘liq bo‘lgan mashmashaning ustidan chiqdi. Dilmurodning xonasida kimdir «Pullarimni topib berasanlar! Senlarga hali ko‘rsatib qo‘yaman!» deya baqirar edi. Kotiba qiz Xusanni ko‘rishi bilan uni Dilmurod so‘rayotganini aytdi. Do‘stining xonasiga kirgan Xusanning boshidan mag‘zava ag‘darildi. o‘irt begona qandaydir kishi undan katta miqdordagi pul talab qilardi. Xusan esa undan hech qanday pul olmaganini kuyib-pishib tushuntirardi. Voqeani asabiy kuzatgan Dilmurod keskin burilish qildi.

– Men sendan buni kutmagandim. Do‘stligimiz oqibati shu bo‘ldimi?! Senga o‘zimdan ham ko‘proq ishongan edim. Endilikda hayotimdagi eng katta xatoim ham ana shu bo‘ldi. Seni deb endi ishdan haydalishim, qamalib ketishim mumkin. Mayli, men mana bu odam aytgan pulni bir amallab topib kelaman. Lekin endi oramizda hech narsa yo‘q. Gap tamom. Chiq xonadan!

Endi qarshilik ko‘rsatish befoyda edi. Xusan ko‘zida yosh bilan ayni damda g‘irt begona bo‘lib ulgurgan yaqin do‘stining xonasini tark etdi.

– Akajon, siz mana shu xonada o‘tirib turing. Men kechgacha o‘sha miqdordagi pulni topib kelaman.

Dilmurod shunday deb, jabrlanuvchi kishini organ xodimlarini chaqirmay turishga ko‘ndirdi. Chunki agar hozir u pulni topmasa, tez orada topshirilishi kerak bo‘lgan bankning yillik hisobotini ham yopolmas, bu esa ishdan haydalishi va qamalishiga olib borishi mumkin edi. Dilmurod ming xil xayollar og‘ushida mashinasiga o‘tirdi va pul olishi mumkin bo‘lgan barcha tanishlarining uyiga birin-ketin kirib chiqa boshladi. Afsuski, hech kimda unga kerak bo‘lgan miqdordagi summa yo‘q edi. Hamma tanishlari hayron: «O‘zi pulning ichida ishlaydi-ku!.. Nima bo‘ldi ekan?!»

Dilmurod do‘stini yo‘qotganini, katta pul topish muammosini o‘ylagancha qattiq siqilgan ko‘yi mashina haydab borar ekan, yo‘lni kesib o‘tayotgan piyodani ko‘rmay qoldi. Qattiq tormoz berdi. Lekin katta tezlikda kelgan mashina piyodani ancha nariga uloqtirib tashlagan edi.

Nima voqea yuz berganini fikr ham qila olmay qolgan Dilmurod karaxt bo‘lib mashinadan tushdi. Birpasda to‘plangan olamon esa yerdan nimalarnidir terish bilan band edi. Badani soviy boshlagan jasad oldiga kelgan Dilmurod xazon singari sochilib yotgan pullarni va qip-qizil qonga bo‘yalib yotgan do‘sti Xasanni ko‘rdi. Taqdir akani qilmishlari uchun qattiq jazolagandi. U bu safar rol o‘ynamayotgan edi…