Tasodifiy hikoya: Tuzoq 2 (kamolov)
— Русларнинг ароғи ана шундай ўткир бўлади. Ҳечқиси йўқ, ҳали ўрганиб кетасан, — деди Семён Рустамни...davomi

ketaveraman-da. O‘limdan qo‘rqmayman. Mana, Rasul do‘xtirni endi hech kim bezovta qilolmaydi, hech kimdan qo‘rqmaydi, tashvishlanmaydi. Hozir mashina o‘qdek uchib avariya bo‘lsa ham mayliydi.

-Niyating yomon emas. O‘lim yaxshi narsa. Biroq tiriklik topilmas ne’mat. Hozircha tirikmiz. Demak, ko‘chaga chopib chiqayotgan manavi go‘zal qizlardan non sotib olamiz. Rashid mashinani to‘xtatdi. Qiz-juvonlar qo‘lida non bilan chopib kelib, tojikcha, o‘zbekcha gapirib Samarqand nonini olishga undashardi.
-Bu bozordan non olmay bo‘lmaydi, -dedi Badr.
Yaltillagan nonlar hidi mashinani to‘ldirdi. Dadam ham shunday nonlardan olib borardilar. "Eh dadajonim, og‘rig‘ingiz qoldimikan? Yo uyga qaytmagan qizingizdan xavotirlanib battar bo‘ldimi? Qaniydi, mana bu barzangilarga kuchim yetsa-da, urib qochib huzuringizga borsam”. Yuzimni yuvayotgan ko‘z yoshlarni ko‘rib, Baxtiyor teskari qaradi. Soat 10 dan 15 minut o‘tganda Toshkentga kirib bordik. Bu payt birinchi darsimiz tugagan bo‘lardi. Atrofga alanglab, borayotgan joyimizni aniqlashga urindim.
-Qoraqamishga haydayman. Do‘ndiqchaga ko‘zoynak kerak, Baxtiyor -dedi Rashid. Baxtiyor meni engashtirib ko‘zimni yopdi. 5 daqiqalardan so‘ng ular mo‘ljallagan joyga yetib keldik. Ko‘p qavatli uylarning biriga olib kirishdi. Zinalardan ko‘tarildik. Ko‘zimni ochishdi. Eshikda 36 nomeri bor, xolos. Ichkaridan soch-soqoli o‘sgan qirq yoshlardagi kishi chiqdi.
-Oho, mujiklar, qani marhabo!
-Bu qiz asosiy mehmonimiz. Unga alohida xona, alohida e’tibor kerak, -dedi Rashid ichkariga kirgach, buyruq ohangida.
Nazarimda u Rashidni juda hurmat qiladi yoki undan qo‘rqadi.
-Nima desangiz shu.
Uy uchinchi qavatda joylashgan, xonalari beshta ekan. Meni kichikroq xonaga kiritib yuborishdi. Men uzoqlashmasdan eshik orqasiga o‘tirdim. Chunki bo‘ladigan suhbat mening taqdirim haqida bo‘lishini anglardim.
-Qizchani nima qilamiz, Rashid aka, olib yuraveramizmi?

-Nima qil, deysan?
-Menga sovg‘a qilsangiz-chi?
-Ishtahang karnay-ku. Badr. Men turganda sen qizga erishmoqchimisan?
-Ernest, sen nima deysan? Ayt-chi, adolat yuzasidan do‘ndiqchaga kim haqli?
-Hammayam mehnat qildi. Lekin sizning boshchiligingizda.
-Baxtiyor, sen-chi? Do‘xtirni tepayotganingda, oyog‘ing kaltalik qildimi, deyman?
-Men sizlar bilan birinchi marta bo‘layapman. Sizlarni qanday guruh ekanligingizni bilmayman. Men o‘z ixtiyorim bilan odam ham o‘ldirmasdim, qiz ham olib qochmasdim.
-O‘yindan chiqmoqchimisan? Chiqsang, do‘xtirning o‘limini bo‘yningga olibgina chiqasan.
-Ikki o‘n besh - bir o‘ttiz. Biroq qizchani qo‘yib yuborish kerak.
-Buning iloji yo‘q. U sotadi
-Uni menga beringlar. Hech kim topolmaydigan joylarga olib ketaman. Uni yoqtirib qoldim.
-Qancha berasan?
-200 mingga kuchim yetadi.
-Afsus, senga ham, qizga ham ishonmayman. Sen uni qo‘riqlaysan. Agar biror gap bo‘lsa, o‘sha zahoti o‘lasan.
-Qizcha hammamizniki, shef. Biroq sizga bag‘ishladik. Bizniyam ulushimiz bor, sizdan keyin, albatta, -dedi
Ernest deganlari hiringlab.
"Ey, xudo! Ular nimalar deyapti? Meni bo‘lishmoqchi. Endi bu kecha meni xor qilishadimi? Ota-onam umid bilan o‘stirgan. O‘zing madad ber, ulardan asra” deya xudoga iltijo qilardim.
-Qiz masalasini to‘xtatib, Qarshidan xabar olish kerak. Nima gap, nima so‘z? Iz qoldirmadikmi? Ernest, nega "uf” tortayapsan?
-Pravam tushib qolgan. Qayoqqa tushganini bilmayman.
-Qovun tushiribsan-ku. Olishuvda tushgandir.
-Balkim.
-Mabodo sendan gumon qilishsa, bo‘yningga olib ketasan. Yigitchilik, deb shunga aytadilar. Eh, kasofat. «Paxtazor»da yashaydigan ukangga telefon qil, Badr. Razvedka qilsin. Ukangni pishiqla. Seni so‘rashsa, "Ippodrom”da savdo qilayapti, desin. Tushundingmi?
-Xo‘p. Yarim soatdan keyin sizga axborot yetkazaman.
-Yaxshi, mulla akangga ayt, bitta palov yasasin. Qizni eng ichkaridagi xonaga olib kiring. Baxtiyor qorovullikka tursin. Bu kecha bir bazm qilaylik. Ernest, pravangni unut-da, dugonalaringdan taklif qil. Boshga tushganini ko‘z ko‘radi. Davay, ishga kirishinglar.
Davomi bor...