Tasodifiy hikoya: EroMaster Ovga Chiqadi! (IV)
Yanada yangicha ov!...davomi

qo‘yishdi. Men qochish va harakatlanish uchun qulay bo‘lgan kofta, shim va jaketdan iborat "troyka”ni tanladim. Yarim soat ichida ular meni kiyintirib bo‘lishdi. Faqat upa-elik surtgani qo‘ymadim.
-Senga biz kecha ishq darsini o‘tishimiz kerak edi. Badr shilqim xalal berdi. Bilasanmi, erkak kishiga yoqish uchun ayol nimalarga e’tibor berishi kerak? Avvalo…
-O‘chir, birinchidan Zulya, menga nasihatlaring kerak emas. Ikkinchidan men "Zargar”ga yoqmoqchi ham emasman. Uyimni sog‘indim. Uyga ketishga taraddud ko‘rayapman.
-Xom xayol ekansan. Shunchalik go‘l, sodda odamlarning asirasiman, deb o‘ylaysanmi? Ixtiyoring. Xayolingda yuz marta uyinga bormaysanmi? Atrofingda yurganlar qilni qirq yoradiganlardan.Anoyi, deb o‘ylama. Yoki ko‘z yoshi qilsam rahmi keladi, degan o‘ydamisan? Aksincha, huzur qiladi.

Eshik ochilib, Rashid kirib keldi. U menga boshdan oyoq razm solib qoniqish hosil qildi, shekilli, ikki qo‘li bilan ikki qizning belidan quchib o‘pib qo‘ydi.
-Malades, bergan pulimni halollabsizlar, Zulya, vaziyat o‘zgardi. Tushdan keyin qizni olib boramiz. Tezlashtirmasak bizning makonimiz kuzatuvda, shekilli. Hozir Baxtiyorga topshiriq beraman. U do‘konga chiqib, ul-bul xarid qiladi. Bir piyola choy ichib keyin yo‘lga tushamiz.
-Saxiysiz-ku, aka.
-Endi qiz chiqarish quruq bo‘lmaydi-da. Baxti, baqqa ke. Bozorlik qilib kel. Tushlik qilib olaylik. Mana pul. Faqat sen qidiruvda emassan. Emin-erkin borib kelaver.
-Xo‘p, shef, -dedi Baxtiyor va menga bir zum tikilib qoldi.
-Tezlashtir, bratishka.
-Ketayapman.
Baxtiyor chiqib ketishi bilan Rashidning buyrug‘i o‘zgardi. Bu haqiqatdan ham tulkidan ayyor ekan.
-Hozir shef telefon qildi. Mashina keldi. Sizlar bilan faqat men boraman. Baxtiyor bu qizga oshiq. Bir nimani o‘ylab yuribdi. Uni chalg‘itish uchun do‘konga jo‘natdim. Sen, qiz, yo‘lda qiliq chiqarma. Birdan bo‘g‘izlab tashlayman. Aqlligina bo‘l. "Zargar”ga ham yomon gapirma. Agar o‘lging kelayotgan bo‘lsa ixtiyoring.
Bu gapdan keyin bo‘shashib ketdim. Baxtiyor birga bormaydi. Bir o‘zim. Voy, tulkiyey. Barini bilib yurgan ekan-da. Endi nima qilaman? Fikrlarim chuvalashib ketdi. Shoshilganda "labbay” topilmaydi, deganidek, biror fikr miyamga kelmas edi. Men o‘z xayolim bilan band. Qizlar meni zinadan tushirishayapti. Badr orqamdan, Rashid oldimdan ketayapti. Badr ham qizlarning bo‘yog‘idan foydalanibdimi, sochi, kiprigi, mo‘ylabigacha oqqa bo‘yalgan. Qidiruvda bo‘lganligi uchunmi bu dahmaza. Yo‘lak oldida mashina, oynasi qora, inomarka. Yashin tezligida mashinaga o‘tirg‘izishdi. Skameykada 2-3 ta ayol pista chaqib o‘tiribdi. Odamlar buncha beparvo. Bular kim, qaysi xonadan tushishayapti deb qiziqishmaydiyam. Badr ortga qaytdi. Zulya bilan Olya ikki yonimdan o‘tirdi. Ikkalasining ham qo‘lida cho‘ntak pichog‘i. Haydovchi xuddi robotdek "qilt” etmay o‘tiribdi. Qora kostyum-shim, qora ko‘zoynak unga vahshiyona tus berayotgandek. Eh, Baxtiyor, shuncha kun meni aldading. Mana, endi ilojsizman. Vaziyatmish. Bular vaziyat tayyorlab berisharmidi? Ana endi ajdahoning komiga tortishayapti.
Dadajonim, tushlarimga nega kirdingiz? Axir bu tushga shunchalik ishonuvdim-ku. Men unsiz yig‘lardim. Buncha ojizman, buncha chorasizman? Nega dunyoga keltirdingiz, onajon? Shu iflos banditlar uchun oq yuvib, oq taradingizmi?

Yo‘llar keng, chiroyli. Mashinalar serqatnov. Ahyon-ahyon televizorda ko‘rgan joylarga ko‘zim tushadi. Yozuvlarga qarab Mirzo Ulug‘bek tumani hududida ketayotganimizni bildim. Nihoyat o‘sha Anjelika tasvirlagan do‘kon va yo‘llarning ikki tomonidagi biri sipo, biri hashamatli uylar ko‘rindi. Biz oq uy tarafga burildik. Yana o‘sha tezlik bilan mashinadan tushdik. Katta darvoza knopka bilan harakatlanarkan. Ichkariga kirdik. Qizlar meni ko‘tarib chopishayotgandek ikki qo‘limga yopishishgan. Oyog‘im yerga bir tegadi, bir tegmaydi. Katta aylana zal, o‘rtada zinapoya ikki tomonga yo‘l boshlagan. Biz ikkinchi qavatga ko‘tarildik. To‘g‘ridagi xonaga olib kirishdi. Juda katta, keng xona, gilamlarga oyoq bossangiz qalinligidan oyoq ko‘rinmay ketadi. Yumshoqqina. Ne ajabki, shunday bahaybat xonada bilinar-bilinmas bo‘lib yoshi qirqlarga borgan chuvakkina kishi o‘tiribdi. U juda oriq, yonoqlari ichiga kirib ketgan. Sap-sariq, sochlari qoshi ustigacha yetib kelgan. Anjelika haq. Uning nigohi o‘tkir, burgutqarash. Faqat ko‘zigina unga salobat bag‘ishlaydi. Demak, u "Zargar”. Mening kushandam. Yonida qop-qora it erkalanib turibdi. It ham bizga sinchkov tikiladi. Egasining bir imosiga mahtal.
-Men sen bilan bahorda uchrashmoqchiydim. Chunki bahor ishq fasli. Sabrim chadamadi. Ertani ham kutolmadim. Qishda ham issiq xonada g‘uncha ochilaveradi. Shoshganim behuda emas, do‘ndiqcha. Seni shunday atasharkan. Bu laqab menga yoqdi. Sen bu zerikarli binoga fayz kiritasan. Agar o‘jarlik qilmasang, seni Anjelikaning do‘zaxiga tashlamayman. Senga nikoh o‘qitib uylanaman. Hozirgacha qancha ayollar bu baxtga erishishni orzu qilgan.
U ko‘zining pasti bilan Rashidga sinovchan tikildi.
-Rashid mullaga odam yubor. Sen bizni shod qilding. Diding baland ekan. Eshigim sen uchun hamisha ochiq. Birov mushugingni "pisht” desa murojaat qilaver. Qizlar, sizlar ham boraveringlar. Anjelika safardan qaytsa, undan minnatdor ekanligimni aytinglar.
Hamma ketdi. Qulay fursat. Biroq it mendan ko‘z uzmay turibdi. "Zargar” knopkani bosdi. Eshikdan 35 yoshlardagi to‘laroq, qosh-ko‘ziga surma tortilgan, qoramag‘iz ayol kirib keldi.
-Farida opa, onamning bir armoni bor edi. O‘g‘lim, orqa-olding chimildiq ko‘rmadi. Sayoq yurding. Nikohingga birorta qizni olmading, deb koyirdilar. Chimildiq tayyorlang. Hozir mulla keladi. Men bu qizga uylanaman.
-Xo‘p bo‘ladi, to‘y bo‘larkan-da, -dedi ayol va menga bir qarab chiqib ketdi.
-Yaqinroq kel! Divanga o‘tir. Sen endi shu uyni bekasisan. Boylik ham, atrofingdagi yalang‘och ayollar ham, aroq, nasha ham ba’zan bezitarkan. Oddiygina odam bo‘lib yashagim kelib qoldi. Ismsiz laqab bilan yashash ham jonga tegdi. Hamma narsamni sotib, seni oldimga olaman-da, dunyoning eng go‘zal makoniga borib yashayman. Shvetsariya yoki Parij, Rim. Albatta, mening sadoqatli do‘stim "Bars” ham biz bilan ketadi. Garchi egni-boshim toza, uyim ozoda bo‘lsa-da, men isqirt olamda yashayapman. Bu olam oldida shunchalik beg‘uborsanki, qo‘l tekkizishdan cho‘chiyapman. Bu his-tuyg‘ular meni birinchi marta bezovta qilayapti. Namuncha xo‘mrayasan? Men seni gala itning oldidan tortib oldim-ku? Mullaga shipshimasam, sen bir kechada xarob bo‘larding.

-Meni uyga jo‘natib yuboring. Yana bir yaxshilik qiling, iltimos.
-Ey qiz, dunyoda menchalik xudbin inson bo‘lmasa kerak. Men faqat o‘zimni o‘ylayman. O‘zimga taalluqli narsadan voz kecholmayman. O‘zgaga taalluqli chiroyliroq narsa yoqib qolsa, tortib olaman. Sen menikisan. Sen allaqachon og‘ushimda bo‘larding. Bir bor xudoning ra’yiga qarab, nikoh o‘qitay-chi. Bars, uni yonimga keltir. Uyalayapti, -dedi u meni ko‘rsatib. It xuddi tushungandek "Zargar”ni aylanib o‘tib, orqa tomonimdan xezlandi. Qo‘rqib, uy to‘riga yugurdim. Mana, "Zargar” bilan oramiz ikki