Tasodifiy hikoya: ЭХ ДУНЁ...
Кеча ёнимиздаги масжиднинг олдида бир аёлга кўзим тушди. У эҳсон қутисининг кичкина ёриғидан пул т...davomi

obrizini yaratishga uruna boshladi.
- Kutib qoldizmi?
Bolakay huddi kattalarday, qaddini tik tutib, qo`lidagi gulni uzatar ekan:
- Nega avvalgi hafa kelmading! -dedi achchiqlanganday.
- Voy sizga aytib qo`yishni unutibman, yaqin qarindoshimizni to`yiga borgandim...
- Uylaring qayerda?
- Yo`q-yo`q uyimizga bormang, agar begona bollar bilan yurganimni dadam bilsalar, meni o`ldiradilar! -dedi, Guli o`zini arang kulgudan tiyib.
- Ho`p, bormayman...
- Ha, mayli sizga aytaqolay begona emassiz-u. Dadam bilib qolsalar, sevgan yigitim deyman. Harqalay hozirda, yaxshi kuyovni topishni o`zi bo`ladimi! - kulib yubormaslik uchun bir muddat lablarini birlashtirib, turdi. So`ng uyining aniq manzilini tushuntirdi.
- Hayr Guli men ketdim...
Bolakay gul uchun mukofat kutganday, intiq termuldi.
- Gul uchun rahmat... Haa-ya... -ko`zlarini sal qisib bolakayga yuzini tutdi...
Opich olgan bolakay hursand holda hayrlashdi...

Guli tongda turib, ko`cha supurgani chiqdi. Bir payt yaqiniga oynasiga TAXI belgisini yopishtirib olgan jiguli mashinasi kelib to`xtadi. Mashinadan esa, o`sha oshig`i gul ko`tir tushdi. Ana shu paytda, bolakay nima uchun o`tgan hafta uy manzilini so`ragani tushundi.
- Tavba... Hammasini hisobga olganini qarayaa! -pichirladi o`ziga-o`zi. O`shanda keyingi haftaning chorshanbasi, chorak tatiliga to`g`ri kelishi haqida o`ylamagan edi. Ammo oshiq yigitcha shularni ham inobotga olgan ekan.
- Keling-keling hush ko`rdik! -dedi qo`lidagi supurgini nariga tashlab, rumoli, sochlarini to`g`irlab bolakayni qarshi oldi.
Bolakay har galgiday, gulni uzatdi va sog`ingani ham qo`shib qo`ydi. Guli taksisdan hijolat tortgani uchun, avvalgi safarlardagiday munosabatda bo`la olmadi.
- Bu kishi dadayizmi? -shivirlab taksis tomonga qarab qo`ydi.
- Yo`q begona...
- Haaa... - qaddini ko`tardi. - Qani uyga kiraylik, biz tomonlargaham bir kelib qolibsiz!
- Uyga qaytaman... -bolakay o`pich olish uchun Guliga termuldi. Biroq Guli taksis qarab turgani uchun uyaldi.
- Hayr keyingi gal, uyga kirmasayz qo`yib yubormayman!
Bolakay taksiga o`tirib qaytib ketdi.
- Obboo shumtakaye! -qo`lidagi gulni hidlar ekan. - Huddi katta odamni, kichkina qilib qo`yganga o`xshaydiya...

Guli chiroyli qiz bo`lgani uchun, oshiqlari juda ko`p lekin birortasi shu jajji qalb sohibidek shijoatga ega emas...

Mana oradan qancha oylar o`tdi. Bolakay buni o`yin deb o`ylayabdimi! Yoki chin! Buni ahamyati yo`q, Guli uni hursand ko`rish uchunham, sevikli yor ro`lini o`ynab beradi. Manashu ikki yil davomida kuz, qish, bahor va yoz haftaning har chorshanbasida, atirgul oladi. Bayramlar, tug`ulgan kun bularni ham inobatga oladi, unutmaydi. Guli ham bolakayga o`rganib qolga, uni hafa qilishni siraham istamaydi. U uchun, atirgul tutqazad qo`llar sohibi uchun, manashu atirgullar hurmati uchunham, o`z ro`limi qoyillatib, yana chin dildan o`ynab beradi. Hatto biror marotaba senlab gapirmadi, bolakayni senlab gapirishiga esa hecham etiroz bildirmadi.
Bolakay turli savollar beradi:
- Katta bo`lsak, birga biznikida yashaymiz-a Guli?
- Albatta! -javob qaytaradi.
Bolakaying har bir savoliga u istgan javobni beradi...

Manan 11-sinfni ham tomomlash arafasida. Guli dugonalari bilan Maktabga yaqinlashar ekan, bugun chorshanba ekanligini bilgani uchun ham, bo`ynini tez-tez uyoq-bu yoqqa qayirib, maktab darvozasi oldidan bolakayni qidira boshladi.
- Guli sevgiling hov narida turibdi! -dugonalari mazah qilganday hiringlashdi.
- Alam qilsin, senlarda shunaqasi ham yo`q!
- Voy saviley!
- Sevgilimga til tekkazmalaring! -dedi. Hazil aralash dugonalarini koyib...

Bokay ham ancha o`sib, uncha-muncha gaplar manosiga yetib qoldi.
- Keldizmi oshiq yigit... Ko`p kutib qolmadizmi?
- Guli bu senga!
- Ajoyib har galgidek, juda nafis! - Atirgulni olgach har galgidek, ko`zlarini biroz yumib, gulni iforidan o`pkasini to`ldirdi...
Har galgidek besh, olti daqiqa suhbat qurdilar.
- Islomjon endi kelmang!
- Nega haydaysan? Endi meni yaxshi ko`rmaysanmi? - ko`zlari jovdiradi bolakayni.
- Yo`q-yo`q meni no`to`g`ri tushundiz ukajon! - shoshib qoldi Guli.
- Sevgilim - sevgim derding endi ukam deyabsanmi!
- Voy shunga arazlayabsizmi, yo`q haliyam sevgilimsiz! - avrab ko`nglini olishga harakat qildi.
- Guli nega doyim meni yoshboladay ko`rasan! Nega bunaqa ohangda gapirasan! - dedi. So`ng ketib qoldi. Guli ortidan, labida tabassum bilan kuzatib turarkan. Bolakayni katta bo`lib ancha muncha narsaga aqli yetib qolgani sezdi. Bundan hursand bo`ldi, ammo ayni damda uni hafa qilib qo`yganidan afsuslandi...

Odatiga hilof ravishda, ertasiga yana keldi. Bu gal gul bilan birga to`rt buklangan qog`ozda xat ham bor edi. Guli huddi hech narsa bo`lmaganday odatdagideb mumila qildi. Bolakay biroz hijolat tortgan ko`yi gul va maktubni unga berdi.
Guli qog`ozni ochib o`qiy boshladi. Song qovog`larini uyib, biroz egildida bolaning ko`zlariga termuldi. Birdan jilmayib:
- Kechirdim, sizdan hafa emasman! -dedi. Bolakay xatida undan kechrim so`ragan edi. - Bu bir tushunmovchilik holos! Mana ertdan keyin so`ngi qo`ng`iroq, maktab davri tugaydi. Endi katta hayotga qadam qo`yamiz. Men ham o`qish tugagach, uzoq shaharda turadigan qarindoshlarimiznika ketaman. U yerda hunar o`rganmoqchiman. Endi men uyda bo`lmayman shuni uchun kelmang demoqchi edim, siz arazlab ketib qoldiz! - Guli vaziyatni yotig`i bilan tushuntirdi. Bolakay esa, boshini ekkan ko`yi jim turardi.
Guli esa uni qanday ko`nglini olishni bilmasdi. Qo`lidagi xatni ko`rsatdi:
- Keling menga har hafta xat yozing, so`ngra birorta joyda qoldiring...
- Qayerda?
- O`ziz ayting...
Bolakay yelka qisdi. Guli esa hafsiz joyni izlardi. Nihoyat bir to`xtamga kelishdi, Gulining eng yaqin dugonasi bo`lgan Feruza orqali obdi-berdi qilishga kelishib olishdi...

Mana so`ngi qo`ng`iroq chalindi, uchurma bo`lgan qaldirg`ochlarday har tomonga ketishdi. Bazilar ishlash uchun, yana boshqalari oliy o`quv yurtlariga o`qishga kirishga tayorgarlik ko`rishga. Guli esa hunar o`rganishga qaror qildi. O`ziga yoqqan ayollar sattaroshligi bo`yicha bir mutahasisga shogirtlikka tushdi...

Anashu kezlarda hayotini butkul o`zgartirib yuborgan voqea yuz berdi. Hayotiga Ikrom isimli yigit kirib keldi. Hamma qizlarning orzuyida yashaydigan shahzodaning huddi o`zginasi. Hushmomila, kelishgan so`zlarni shundayin mohirlik bilan tanlaydiki, bir-zumda aql hushni o`g`irlab qo`yadi. Guli uni sevib qoldi. Ilgarilari yettinchi falak haqida gapirishsa e`tibor bermasdi. Endi bildiki yettinchi falak chindan bor ekan. Ikrom bilan yurgan vaqt mobaynida, olti oylik shogirtlik davri ham ko`z yumib-ochguncha o`tib ketdi...
Endi uyga qaytib, shaxardan kaspiga munosib ish joy izlashga kirishdi. Omadi chopib joy topildi ham, eng birinchi mijozlar esa dugonalari bo`lishdi. Albatta Feruza ham keldi, u o`zi bilan bir sumka ko`tarib kelgandi...

Guli sevgi dardiga chalinib, butunlay unutib qo`ygan kichik oshig`i yodiga tushdi. Oshiq bolakay esa vadasiga vafo qilgan