Tasodifiy hikoya: SENSIZ... | 5-qism!
Bu qilgan ishimdan jirkana boshladim, òzimni òzim yomon kòra boshladim.. Nikoh òqitmay turib, u bila...davomi

яна Бекзодга юзланди: – Не билан келдингиздер?
– Автобусда. Бензин тугаб қолди. Улар қолиб кетишди.
– Ўҳ-ҳў! Неше сиздер?
– Ўттизта бор.
– Бўлмаса, уларни қутқариш керак экан-да? – сўради яна мўйсафид ўз тилида.
– Ҳа. Иложи борми?
– Ўйлаб кўриш керак.
– Телефон-чи? Телефон борми?
– Ҳа, разъездда бор. Бу ердан ўн километрча нарида.
– Унда "МЧС"га тезлик билан қўнғироқ қилишимиз лозим.
– Майли, бир оз ўзингга келиб ол. Кейин гўдакни ҳам кўмишимиз керак бўлади. Ер музлаган... Аёлингнинг аҳволи оғирга ўхшайди, – деди Мерган оға бир хўрсиниб олиб ва деярли ўзини билмай ётган Барно томон ачиниб қараб қўйди.
Қозоқ аёл бешбармоқ пиширмоқда эди. Қайнатмасидан икки косага қуйиб келди. Уларга бир қошиқдан сузма солиб аралаштирди.
– Ма, ширағим, сўрпасидан ишиб ал, – деди аёл.
Чолнинг Гулжан исмли қизи иккинчи косадаги шўрвани Барнога олиб бориб, унинг бошини кўтарди-да, қошиқлаб ичира бошлади. Аёл биттадан товоқчага бешбармоқ хамири ва гўштидан солиб берди.
Эртаси эрталаб гўдакни жойига қўйишди. Шамол тинганди. Мўйсафид отга чанғи аравасини қўшиб келди.

Davomi bor