Tasodifiy hikoya: muhabbatim qissasi 8 ( by boburov)
'' by boburov ''

 Negadur hammasi bir pasda sodir bo'lgandek tuyuldi. Man baxtli edim o'sha kun...davomi

Bo'ri polvonning bir o'g'il bir qizi bo'ldi. Hammadan baxtli odam bo'ldi Bo'ri polvon, hammasiga shukrona aytdi. Yori va farzandlarini bag'riga bosganda bir safargidek ko'nglida hech qanday g'uborni sezmasdan yayradi.

Yana kunlar, oylar, yillar o'tdi.

O'sha tanish tog'larni endi bolalariga tanishtirish uchun otiga mingashtirib adir kezib yurgan Bo'ri polvon qo'lidagi poda tayoq bilan joy nomlarini aytib bolalariga ko'rsatib borardi. Suruvni tanish kamarga qamab o'zi yotadigan harsangga bolalari bilan o'tirdi. O'g'lining egnida yaktak chopon oyog'ida etikcha, qizi esa onasi tikkan qizil jiyakli ko'ylak yosh bo'lsayam uzun sochlariga po'pak boylangan. Ikkovini boshini silab kamar chetidan ko'rinib turgan moviy osmonga qarab qo'ydi. Hali hali o'shanday tiniq osmon.
Quyoshga qarab peshin nomoz vaqti bo'lganini sezib chekkaroqqa o'tib ibodat qildi. Qaytganda ikki kichkintoy allaqachon o'zlaricha sho'xlik qilishardi: o'sha sardor qari takani o'rtaga olib goh yungidan goh shoxidan tortib ko'rishardi. Jonivor ham indamas yerda yotgan yerida tebranib ko'zlarini yumib mulgurdi.
- Ota ota. - ikkisi birdan gapirdi.
Bo'ri polvon "Nima deysizlar?" degandek nigoh tashladi.
- Assalomu aleykum. - onalari tayinlagandek salom berishdi...