Tasodifiy hikoya: Rashk 1 qism by DoMiNo
Kech kuz, kekasa barglari oltinday yaltirar, shoxlarida chug'urchuqlarni erinmasdan sayratardi. Ko'c...davomi

emas, judayam parishonxotir. Tunda birga yotgan edik. Yarim tun, uyg`onib ketib qarasam, uxlamay o`tibdi, ko`zi to`la yosh... Sabani so`radim, aytmadi. Ertasi kuni esa, biznikidan to`g`ri ammasinikiga ketib qoldi. Keyin ancha vaqt o`tgach, dardini o`zi yorib qoldi... - Shodiyani ovozi paslab, nafasi tiqib qoldi, bir muddat jim turdida, ko`zidagi yoshlarni sidirib tashladi pichirladi, - Aka degan nomga noloyiq iblis... Singilga tilga olib bo`lmas, taklifni aytibdi...
- Lanati...

Bu gaplardan keyin, ikkimiz ham, ancha vaqt jim qoldik.

- Shu voqealardan so`ng, Madinani hayotga bo`lgan ishtiyoqi so`nib qoldi. O`qishga kelmay qo`ydi. Ammasiga shogirt bo`lib salonda ishlaydi boshladi, faqat kun o`tqazish uchun, yashayotgandek go`yo...
- Akasi hozir qayerda?
- Uy-joylarini sotib, qandaydur ishlar qilib yurdi. Ammo ishlari yurishmay qayoqlargadur yo`qolib ketgan... - qalbimda akasini jozolash kabi istaklar paydo bo`lganini sezgandek, havotirli qarab qo`ydi, - Qo`lizni bulg`ashizga arzimaydi. Jazosini olloh bersin... -dedi.
- Ha... - uni so`zlarini maqulladim, - Dadasichi?
- U kishini, ohirgi marta ko`rganimni eslolmayman!

``Qanday ota o`zi? Madinadek qizini taqdiriga beyfarq qarasaya! Birkun qizini uvoli tutmasmikin!``

- Ammasini bu gaplardan habari bormi?
- Yo`q...
- Ammasini, onamdek ko`ram degandi?
- Eeeeh, Barno opa onalik qilaman deb shoshib, xatoga yo`l qo`ydi...
- Madinani, o`zidan katta insonga turmushga berganimi?
- Bu hammasi emas... Barno opa bilan u kishi oligohda birga o`qigan. Aniq tafsilotini bilmayman, lekin Madinani qulog`iga quyganki, katta insonga turmushga chiqsang, o`rtadagi rishtalar ota-qiznikidek bo`ladi, oylangda baxti bo`lasan degan...
- G`irt bemanilik! - yuragim, allamdan achishib ketdi, - Madina nega ko`ndi, o`zi hayronman?! -dedim.
- Hali bu hammasi emas! Nikoh o`qilayotganda, Madinani yonida edim. O`sha vaqtdan biroz avval, kimdur o`sha insonni nikohida boshqa ayol ham borligini aytgandi... Madina shuni bilib, domla rozilik so`raganda, indamadi... Uyog`i esa, masqarabozlikni o`zi bo`lib ketdi. Domla ham kazzob ekan, hech qaysini amalni, dinimiz qoydasi bo`yicha qilmadi. Beshinch marotaba so`raganda, Madinani biqinidan kuyov chimchib oldi, u esa ``Voy!`` deb yubordi. Shu ham hisobga o`tarmish! Domlani aytishicha bu ``Voy-voy!`` nigoh deyilar ekan!
- Astog`firulloh...

Bu gaplardan keyin, nima deyishni ham hayroman, insonlarga nima bo`lyabdi o`zi, hudodan ham qo`rqishmaydilar-a!

- Shodiya, bazan o`ylab qolaman! O`zgalar taqdirini, o`yinchoq qilgan insonlar, bir kun badal to`lashini bilarmikin?
- Bilmadim... - uni yuzi qizarib, ko`zlarini olib qochdi. Balki o`zi ham bir safar meni shunday o`yin qilgani esiga tushgandur! - Balki bu uning taqdiridur. Ahir olloh har kimning taqdirini peshonasiga bitib qo`ygan-ku!..
- Yo`q, aslida inson bilmaydi peshonasiga nima yozgani... Taqdir deya, jim qarab turgandan, uni o`zgartishga, yakunini yaxshi tomonga burishga harakat qilib ko`rish kerak... - hayolimga kelgan o`ylardan qonim gupurib ketdi.
- Nima qilmoqchisiz?
- Kurashmoqchiman... - qadamimni tezlatdim, - Hammasini shu bugun hal qilaman...

Ruhimda telvabor tuyg`ular jo`sh urib ketdi.

``Armon qalbim ostonasiga qadam qo`yolmaydi! Qo`limdan nimayki kelsa barchasini qilaman. Toki, umrim poyonigacha afsuslanmayin...``

Salonga shitob bilan bortirib kirdim. Ko`zim faqat Madinani ko`rdi, qolganlarga qaramadim ham.

- Buyoqqa yur... -dedim qo`lidan tutib.
- Nima qilmoqchisiz?

Qo`lidan mahkam tutib tashqariga olib chiqdim. Ammo ko`chada, muammoni hal qilib, hammaga sharmanda bo`lishni o`ylab, Madinani uyi tomon tortqiladim.

- Qayoqqa?
- Hammasini gaplashib olamiz...
- Yo`q, qo`yvoring!
- Jahlimni chiqarma... - baqirib yubordim, - Jimgina ortimdan, yuraqol jonim...

Zinadan yuqori ko`tarildik. Uyining eshigi yonida to`xtadim.

- Och... - jovdirab jim turaverdi, - Och eshikni, bafurja gaplashib olaylik!
Eshikka istamaygina kalit soldi. Ichkariga kirib ulgurmasimizdan, ammasi ham izimizdan yetib keldi.

- Bu nima qilganing? - ko`zlari go`layib, baqira ketdi, - Bizni sharmanda qilmoqchimisan?
- Barno opa, iltimos qizishmay meni eshiting... - Madinani qo`llaridan qattiq uchlab oldim, - Men jiyanizni yaxshi ko`raman... Unga uylanmoqchiman...

U: Madinani er ko`rgan, men esa, uylanmagan yigit ekanligimni, bizni oyla qurishimiz no tog`riligina, men juvanga emas, bokiraga uylanishim, Madina ham vaqti kelsa tengini topib ketishini haqida, maruza qila boshladi. Lekin uni gaplarini eshitishni istamasdim. Balki a`qil bilan aytilayotgandur, biroq meni sevgilimdan ayrishiga davat etayotgan so`zlarga quloq solgim kelmasdi. Uning so`zlarini qabul qilaolmasdim.

- Men Madinani yaxshi ko`raman, u esa meni. Bizlarga shu kifoya, birga bo`lishimiz uchun...
- Yo`q, men sizga turmushga chiqolmiman! -dedi, Madina qo`lini bo`shatishga urunib.

Atayin ammasini yonida e`tiroz bildiryabdi. Bu ayol unga nimalar degan, qulog`iga qanday gaplarni quyg`an bilmayman. Ammo bu e`tiroz, Madinani yuragida jarang sochayotgan so`zlar aksi emasligi aniq.

- Javobingni oldingmi, endi ket...
- Ketmiman... Bu javob uniki emas, sizniki. O`zizcha unga, nima yaxshi, nima yomon deb o`qtirgansiz!..
- Biror gap aytgan bo`lsam ham, uni foyasi uchun... Jiyanimni o`z qizimdek ko`rganim uchun, aytganman...
- Ehhh, ammajon... - hitob qildim, - Onalikka davo qilyabsizu, ammo Madinaga zulim qildiz. Nima uchun, 17 yashar qizaloqni turmushga uzatdiz?
- Senga nima?
- O`zizni onadek ko`rsatyabsizu, ammo onasi emassiz...
- Bass qiling! -dedi Madina.
- Madina agar seni o`rningda o`zini qizi bo`lganda, hech qachon, qizini o`zi tengi erkakni juft o`rnida tasovur ham etolmasdi...
- Sen hechnimani bilmisan!
- Bilganim, menga Madina kerak...

Ammasi, menga nohush bir qarab, qo`ydida, boshini salgina chayqagancha ko`zlarini Madinaga, achinibgina tikdi. Birdan ko`zlari tez-tez pir-pirab ketdi, nigohlari jovdirab, o`ng kafti bilan og`zini to`sdi va deraza tomonga yuzini burib oldi.

- Barno opa, siz ayiblagim yo`q, men sevgan insonga aziz kishilar menga ham qadirli. Bilaman Madinaga yomonlikni ravo ko`rmaysiz. Lekin menga ham ishoning, birgina imkon bering? Ahir sizdan dunyoni so`ramayabman. O`z muhabbatimni so`rayabman...

Ko`zlariga yosh qalqib, teskari qarab, artib oldi. Bizga qaramadi ham, bo`g`iq ovozda hirilladi.
- Ihtiyori o`zida, qanday qaror qilsaham qo`llab-quvatlayman... -deb chiqib ketdi.

Asta Madinani qo`llaridan tutib namovlangan yuzlarini artdim.

- Jonim, endi qaroringni ayt.

Boshini chayqab, so`ng quyi soldi.
- Yo`q...
- Nega? - ohista yuzlaridan silab erkaladim. Uni tushunishni istadim. - Rat etganingdan keyin sababini ham tushuntir?
- Sizga turmushga chiqolmiman. - shivirladi. - Sizni yaxshi ko`rmiman...
- Ishondim, endi ketaymi? - u jim bo`lib qoldi. Iyagidan yuqori ko`tardim, biroq hamoq qovoqlar pastga qaragan,